Vakantie Zuid Afrika
Zuid-Afrika ligt tussen 22° en 35° Zuiderbreedte en strekt zich van de rivier de Limpopo in het noorden 2.000 km uit tot aan het Kaapse Schiereiland in het zuidwesten en 1.500 km van de halfwoestijn in Namaqualand in het westen (aan de Atlantische Oceaan) tot de subtropische noordkust van Kwa-zulu/Natal (aan de Indische Oceaan). Zuid-Afrika heeft een oppervlakte van 1.224.500 km². Tot voor kort was Zuid-Afrika verdeeld in vier provincies. De nieuwe grondwet, die sinds de eerste non-raciale, democratische verkiezingen van april 1994 van kracht is, bracht daar verandering in. Het land is nu verdeeld in 9 provincies, te weten: de Westkaap, Oostkaap en Noordkaap, Noord-Provincie, Noordwest, Mpumalanga, Vrijstaat, Gauteng en tenslotte Kwazulu/Natal. In het noorden grenst Zuid-Afrika aan Namibië, Botswana en Zimbabwe en in het noordoosten aan Mozambique. De landen Lesotho en Swaziland zijn volledig door Zuid-Afrika ingesloten. Deze staten hebben echter nooit tot Zuid-Afrika behoord. Tot hun onafhankelijkheid in het midden van de jaren '60 waren het Britse protectoraten.
Een recente enquête, gehouden onder bezoekers van Zuid-Afrika, wees uit dat maar liefst 90 van hen op de eerste plaats was gekomen vanwege de dierenwereld en de ongerepte natuurgebieden. Gezien de grote diversiteit van de natuurlijke ecosystemen in Zuid-Afrika is deze uitkomst eigenlijk niet verrassend. Zo kunt u in Zuid-Afrika uitgestrekte grasvlakten, savannen, natuurreservaten, paradijselijke baaien en stranden, ruige bergstreken, sprookjesachtige bossen en prachtige groene kuststroken tegenkomen.
Klimaat
Door de ligging ten zuiden van de evenaar begint de Zuid-Afrikaanse zomer in december en de winter in juni.
Ondanks de enorme afmetingen van het land is het klimaat betrekkelijk uniform en gematigd. Met name geldt dit voor de temperatuur in het binnenland, wat een gevolg is van het feit dat op lagere breedte de hoogte in het algemeen groter is dan verder naar het zuiden. Typerend is dat de gemiddelde temperatuur in Kaapstad 16,5°C bedraagt en in het veel noordelijker gelegen Johannesburg 16,2°C.
Het warmst is het aan de oostkust met een gemiddelde temperatuur van 20,6°C in Durban. Overdag wordt het in Durban in de zomer gemiddeld 27°C tot 22°C in de winter. De temperatuur aan de westkust wordt gelijkmatig laag gehouden door de koude Benguelastroom, de temperatuur aan de oostkust wordt gelijkmatig hoog gehouden door de warme Agulhasstroom.
De warmste maand in het binnenland is januari en de warmste maand aan de kust is februari. Zelfs in de winter is het op de meeste plaats altijd nog wel zo'n 20°C. In het noorden zijn oktober en november warme maanden als gevolg van de zomerregens.
In tweederde deel van Zuid Afrika valt minder dan 500 mm neerslag per jaar. De meeste neerslag in Zuid Afrika valt in de zomertijd, als de vochtige lucht van de Indische Oceaan met kracht landinwaarts stroomt. In Kaapstad daarentegen valt de meeste neerslag in de maanden juni tot en met september. De regen valt in de zomer vaak in korte hevige buien waarna de zon weer snel schijnt.
In Madrid schijnt de zon gemiddeld 2910 uren per jaar en in Lissabon 2740 uur. In Zuid Afrika heeft Kaapstad gemiddeld 2980 uren en Pretoria 3240 uren per jaar. Kustplaatsen van de Kaapprovicie en KwaZulu/Natal ontvangen gemiddeld 300 zonne-uren meer dan de Canarische Eilanden.
Natuur
Nergens in Afrika vindt men zoveel wilde diersoorten als in Zuid-Afrika. Met 290 verschillende landzoogdieren, van dwergspitsmuis tot Afrikaanse olifant, en 800 verschillende vogelsoorten kan Zuid-Afrika bogen op de indrukwekkendste fauna ter wereld. Men is er zuinig op geworden.
Nergens ter wereld groeien zoveel plantensoorten als in Zuid-Afrika. Dankzij de speurzin van vooral Nederlandse botanici zijn tal van Zuidafrikaanse bloemen in Europa en elders gemeengoed geworden. Voorbeelden daarvan zijn de geranium, gladiolen, leliesoorten, geurige fresia’s en de door Zuidafrikanen gouden zwaan genoemde gele crocus.
Bevolking
Zuid-Afrika heeft een bevolking van ongeveer 40 miljoen mensen, waarvan ruim 30 miljoen (=75%) zwarten. De zwarte bevolking bestaat uit negen grote volkeren, met ieder zijn eigen cultuur en tradities. Elk volk kent een aantal stammen. Tussen deze ’tribes’ bestaan ook weer onderlinge verschillen op het gebied van taal en gewoonten. Zo bestaat het volk der Zulu’s uit meer dan 200 verschillende stammen. Niet meer dan 10% van de bevolking bestaat uit, wat vroeger ‘kleurlingen’ werd genoemd. Dat zijn afstammelingen van de eerste kolonisten, Hottentotten en Oost-Aziatische slaven. Zij wonen hoofdzakelijk in het westen van het land en spreken in meerderheid Afrikaans.
Drie procent van de bevolking wordt gevormd uit Aziaten, voor het merendeel afkomstig uit India. De blanken (15%) komen sinds 350 jaar uit alle delen van Europa: Nederlanders en Vlamingen, Duitsers, Britten, Fransen, Portugezen, Grieken, Italianen en Polen.
In Zuid Afrika worden na het begin van de jaren negentig 11 talen min of meer als officieel beschouwd. Engels en Afrikaans (sinds 1925) werden tot die tijd door de overheid beschouwd als de officiële talen en worden ook in het parlement gebruikt. De negen talen worden vaak ingedeeld in vier taalgroepen, de Venda, de Tsonga, de Nguni en de Sotho. De meest gesproken talen zijn Zoeloe (28% van de zwarte bevolking) en Xhosa (27%), de belangrijkste omgangstalen, en verder Afrikaans, Tswana (12%), Noord-Sotho (11%), Engels, Zuid-Sotho (9%) en Tsonga (4%), Ndebele (3%), Swazi (3%) en Venda (3%).
Het Afrikaans is een van de twee officiële talen van de Republiek van Zuid Afrika, en de moedertaal van ongeveer 4 miljoen Zuid Afrikanen, en verder nog wat bevolkingsgroepen in Namibië en in het oosten van Zimbabwe.
Ook het onderwijs onder de zwarte bevolking had sterk te lijden onder het apartheidsregime. In 1953 werd door de "Bantu Education Act" het onderwijs voor de zwarten nog verder beperkt en ook het missieonderwijs werd geheel door de staat overgenomen. Ook inhoudelijk en qua voorzieningen bepaalde de overheid het onderwijsbeleid. Zo mocht het onderwijs alleen in de eigen taal onderwezen worden en werd het niveau bewust laag gehouden.
In 1959 mochten studenten alleen naar een universiteit van hun eigen "kleur". Studeren aan de grote "blanke" universiteiten als de Universiteit van Kaapstad en die van Witwatersrand was voor kleurlingen en zwarten uitgesloten. Pas in 1986 werden alle rassen in principe weer toegelaten tot de universiteiten. Tot 1990 bleef deze situatie zo en bijvoorbeeld de leerplicht voor zwarten werd pas in 1991 geregeld. Voor blanken gold de leerplicht al vanaf 1953, voor Aziaten vanaf 1979 en voor kleurlingen vanaf 1980. Zwarte scholen kampten echter vanaf het begin al met o.a. slechte gebouwen, slechte leermiddelen, veel te grote klassen, te kleine budgetten. Het analfabetisme onder de zwarte bevolking was zeer hoog. In 1985 kon 68% van de zwarte bevolking niet lezen of schrijven tegen 7% van de blanke bevolking. In 1990 haalde nog maar 36% van de zwarte leerlingen een diploma tegen 90% van de blanken, kleurlingen en Aziaten.
Op dit moment streeft de overheid natuurlijk naar een geïntegreerd schoolsysteem dat in principe voor iedereen toegankelijk zou moeten zijn. Dat het in de praktijk nog verre van ideaal is zal duidelijk zijn er zullen nog veel culturele en psychologische barrières genomen moeten worden voordat echte iedereen gelijke kansen heeft. Met name het de organisatie van het onderwijs in de zwarte townships, waar het grootste deel van de zwarte kinderen op aangewezen is, komt maar moeizaam op gang. In 1999 slaagde minder dan de helft van de zwarte scholieren in het middelbaar onderwijs voor het eindexamen.
De Republiek Zuid Afrika kent een grote verscheidenheid aan tradities, volkeren en culturen. De blanke minderheid van de bevolking heeft altijd een dominerende positie ingenomen, zowel op economisch, politiek als militair gebied. Hierdoor is sinds 1928 een samenlevingsm
Cultuur
Ongeveer 77% van alle Zuid Afrikanen is lid of beschouwt zich als lid van één van de vele christelijke kerken of stromingen. De vestiging van de calvinistische kerk in Zuid Afrika is een gevolg geweest van de koloniale politiek van de Verenigde Oost-Indische Compagnie. In die periode mochten andere kerken geen erediensten houden of zending bedrijven. Pas in 1779 kregen Duitse Lutheranen toestemming om een kerkgebouw te openen en vele andere zendelingen volgden in de eeuwen daarna. De zogenaamde zwarte onafhankelijke kerken, de African Independent Churches, vormen sinds ca. 1850 de grootste religieuze gemeenschap van Zuid-Afrika met meer dan 3000 verschillende onafhankelijke kerken net gezamenlijk meer dan 6 miljoen leden. Soms bestaan ze slechts uit één gemeente en soms tellen ze tienduizenden leden.
Beide richtingen houden vast aan een diep in de Afrikaanse cultuur verankerde geloofsbeleving, richten zich zeer sterk op hun leiders, zijn zeer behoudend, zetten zich af tegen Europese geloofspraktijken en baseren zich doorgaans op een eigen interpretatie van de bijbel. De grootste van deze kerken is de Zionist Christian Church, met in heel zuidelijk Afrika enkele miljoenen leden en in 1914 gesticht door "profeet" Engenas Lekganyane. Een andere grote zwarte kerk is die van de in 1911 door de Zulu Isaias Shembe de Nazareth opgerichte Baptist Church, die in Natal gevestigd is.
Er zijn drie blanke kerken in Zuid Afrika waarvan de sterk calvinistische Neder-Duitse Gereformeerde Kerk met 1.350.000 leden de meest invloedrijke is. In de 19e eeuw splitsten zich de Neder-Duitsch Hervormde Kerk van Afrika (1853) en de Gereformeerde Kerk van Afrika of de Dopperkerk (1859) zich af van de Neder-Duitse Gereformeerde kerk. De vergadering van de Neder-Duitse Gereformeerde Kerk stond in 1857 raciaal gescheiden kerkdiensten toe.
De in 1968 opgerichte en internationaal gewaardeerde Zuid Afrikaanse Raad van Kerken streeft volhardend naar vergaande oecumenische samenwerking onder leiding van bekende figuren als Desmond Tutu, C.F. Beyers Naudé en F. Chikane.
Het aantal hindoes bedraagt meer dan een half miljoen en daarmee is deze religie veruit de belangrijkste onder de Indiërs. De meerderheid van de ruim 400.000 moslims is te vinden onder de kleurlingen en de Indiërs in grote steden als Durban en Kaapstad, en het aantal joden wordt geschat op 150.000.
De oorspronkelijke inwoners van Zuid Afrika, Hottentotten, Bosjesmannen en de diverse Bantoevolken hadden voor de komst van de blanken ieder hun eigen inheemse religies. Vruchtbaarheidsrituelen, oogstrituelen, voorouderverering en het heilige geloof in het bestaan van hogere machten en krachten zijn gemeenschappelijke kenmerken. Eind 20e eeuw zou nog een kwart de zwarte bevolking deze religies aanhangen. Inyanga's en sangoma's, traditionele Afrikaanse genezers, spelen ook nog een belangrijke rol in de cultuur en de religieuze leefwereld van de zwarte Zuid Afrikanen, zelfs in de grote steden.
Taal
Er zijn in Zuid-Afrika elf algemene omgangstalen. Die talen zijn het Afrikaans, Engels en negen van de tien Afrikaanse talen; het Noord-Nbebele hoort daar niet bij. Het Afrikaans domineert
in een derde van de administratieve districten (27 procent). 19,8 procent van de bevolking hanteert het Afrikaans als omgangstaal, 39,1 procent van de anderen kan die taal spreken. Het is daarmee de meest verbreide taal in Zuid-Afrika. Voor 11,4 procent van de bevolking is Engels de omgangstaal, maar 45,7 procent van de anderen kan zich in het Engels uitdrukken.
Het Zulu is de meest gesproken taal in Zuid-Afrika. Het is de omgangstaal van 24,5 procent van de bevolking. Het is de lingua franca van Natal tot Zimbabwe. Alle Nguni-sprekenden begrijpen Zulu. Xhosa is de omgangstaal voor 11,6 procent van de bevolking. In de rest van zuidelijk Afrika spreken 17 miljoen mensen een Nguni-taal. Het Noord-Sotho (Pedi) wordt door 9,9 procent en Tswana door 5,5 procent van de bevolking gesproken. Buiten Zuid-Afrika spreken 10 miljoen mensen Sotho. In Venda wordt Venda en in het Shangaangebied Tsonga gesproken.
Politiek/Economie
Zuid Afrika is een presidentiële republiek, die vroeger bestond uit een driekamerparlement van blanken, kleurlingen en Aziaten. De huidige grondwet van de Republiek Zuid Afrika dateert van 1996. In de nieuwe grondwet is voorzien in een Lagerhuis of Nationale Assemblee met 400 zetels en een Senaat met 90 leden (tien voor elke provincie), die sinds 27 april 1994 werkzaam zijn. In het Lagerhuis zitten de gekozen vertegenwoordigers van nationale en regionale kieslijsten van de politieke partijen. Iedereen vanaf 18 jaar heeft stemrecht. Het Lagerhuis wordt om de vier jaar gekozen, de Senaat wordt samengesteld door vertegenwoordigers van de der provincies. Het Lagerhuis kiest de president, die ongeveer even veel macht bezit als de Amerikaanse of Franse president.
De Zuid Afrikaanse economie is veruit de grootste van het Afrikaanse continent met een binnenlandse productie van 288,7 miljard dollar in 1998. De beroepsbevolking telde rond de eeuwwisseling ca. 16 miljoen mensen die voornamelijk in de mijnbouw, industrie en de dienstverlening werkzaam zijn. Ongeveer 30% van de beroepsbevolking is volgens officiële cijfers werkloos; in werkelijkheid is dit aantal zeer waarschijnlijk veel hoger, met name onder de zwarte bevolking. Door de hoge werkloosheid probeert de zwarte bevolking op allerlei manieren in haar levensbehoeften te voorzien. Deze informele sector, die steeds groter en belangrijker wordt, bestaat bijvoorbeeld uit het verkopen van groenten en fruit, pottenbakken, het maken van matten en manden, taxibedrijfjes. Een probleem vormen de vele illegale immigranten uit o.a. Swaziland, Lesotho, Mozambique, Zimbabwe, Botswana en Malawi. Door de zeer lage lonen die zij ontvangen vormen ze een bedreiging voor de Zuid Afrikaanse werknemers.
De economie van Zuid Afrika zit tweeslachtig in elkaar. De moderne ontwikkelde economie in en rond enkele grote steden staat in sterk contrast met de vele onderontwikkelde gebieden waar men zich praktisch alleen bezighoud met een soort overlevingslandbouw. In sommige zwarte townships en in de voormalige thuislanden zit waarschijnlijk tachtig procent van de beroepsbevolking zonder werk.
De ontwikkeling van de moderne economie is het sterkst in het industriële hart van Zuid Afrika, Zuid Transvaal, dat begon met de vondst van daar aanwezige delfstoffen, o.a. goud en diamanten sinds eind 19e eeuw. Door de aanwezigheid van zeehavens zijn andere belangrijke industriële gebieden Durban, Port Elizabeth en de Westelijke Kaap.
Om te voorkomen dat er veel zwarten zouden migreren naar de blanke ontwikkelde gebieden trachtte de regering ook om de zwarte thuislanden economisch te steunen. Dit beleid mislukte grotendeels en bovendien hadden de industriële centra steeds meer (goedkope) arbeidskrachten nodig. Men probeerde beide problemen op te lossen door net over de grenzen van de thuislanden nieuwe industrieën te vestigen, de zogenaamde "grensnijwerhede".
De economische ongelijkheid in het land zorgt er ook voor dat miljoenen vooral zwarte mensen onder de armoedegrens leven. Toch heeft Zuid Afrika de mogelijkheden in zich om economisch te groeien, maar daar moet dan wel iedereen van profiteren. Te grote verschillen in de inkomensverdeling tussen blanken en zwarten zorgen onvermijdelijk voor grote spanningen tussen beide bevolkingsgroepen en vormen een groot gevaar voor de politieke en economische stabiliteit.
Sinds 1995, het einde van het economische isolement, is er een reële groei van het bnp door een groot optimisme, hoge verwachtingen en effectieve nieuwe buitenlandse investeringen. Ook de export trok weer aan, maar ook de binnenlandse vraag nam snel toe waardoor het overschot op de betalingsbalans dreigde te dalen. Het beleid van de regering is er in het algemeen op gericht om de economische groei groter te maken, niet zozeer om die groei gelijkelijk te herverdelen onder blanken en zwarten. En om een gezonde economie te creëren zal er ook nog veel meer door het buitenland geïnvesteerd moet
Eten
De ontmoeting van culturen in de ‘Herberg tussen twee oceanen’ heeft geleid tot een zeer gevarieerde keuken. Zwarten, hugenoten, Duitsers, Portugezen, Italianen, Kaap-Maleiers en Indiërs, allemaal hebben ze iets toegevoegd aan de hartige Hollandse pot waarmee alles begon.
De Hollandse stamppotten kregen er door toevoeging van kruidnagelen, peper, kaneel, tamarinde, anijs en andere specerijen een heel aparte smaak. Gebak, toetjes en zoetwaren werden op soortgelijke wijze verrijkt. Maleiers en andere slaven introduceerden de rijsttafel, gebakken piesang (banaan), sosatie (saté) bobotie (vlees in pikante, zoetzure kerriesaus van gedroogd fruit) en bredie, een éénpansgerecht van vlees en groente met bijvoorbeeld de fijngehakte stengels en bloemen van de waterblommetjies. De hugenoten zorgden voor uitstekende wijnen, konfyt (gekonfijte vruchten en jam), pasteitjes, Franse gerechten, brood en mosbolletjes; de zwarten voor biltong (gedroogd vlees van antilopen), gekookte groente en stevige maïspap voor het ontbijt en de Indiërs uit Durban voor hete kerrieschotels. Braaivleis is in heel Zuid-Afrika populair.
Alle huizen, hotels, campings en caravanparken beschikken over barbecues om varkens-, rund- en lamsvlees en boerewors te roosteren. Vooral de sappige lamskoteletten van de Karoo hebben een fijne smaak. Tropisch en subtropisch fruit is er te kust en te keur; hetzelfde geldt voor groenten. Langs de kust wordt een overvloed aan vis aangeboden: kingklip, steenbras, zeetong, kreeft, langoestines, grote en kleine garnalen, oesters en mosselen. Vis staat tevens op het menu van alle restaurants.
Hotels
De normen liggen in het algemeen vrij hoog. Opvallend is de grote ruimte die men ter beschikking krijgt in een groot hotel. De hotels worden ingedeeld volgens het SATOUR-systeem van toegekende sterren. Een hotel met één ster is een bevredigend hotel. In een vijfsterrenhotel bestaat een hotelkamer meestal uit een luxueuze suite (slaapkamer, dressroom, woon- en werkkamer, badkamer). In Durban is er in de appartementenhotels ook nog een keuken bij. Van apartheid is in de hotels geen sprake meer. Blank en zwart staan in de rij voor het ontbijt of warm buffet. In het grote Protea Braamfontein in Johannesburg houdt het ANC vaak recepties.
Vervoer
Autoverhuur
De grote internationale autoverhuurbedrijven Avis, Budget en Imperial zijn ook in Zuid-Afrika vertegenwoordigd. Ze hebben filialen op praktisch alle vliegvelden, in steden en heel veel plaatsen, en bieden voor redelijke prijzen een ruime keuze aan huurauto’s, van middenklassers tot limousines. Vierwiel aangedreven voertuigen zijn ook te huur, evenals caravans, campers en kampeerwagens. U kunt betalen met erkende creditcards. Het verkeer is links in Zuid-Afrika. De ervaring leert dat het enige moeite kost daaraan achter het stuur van een huurauto te wennen. Vraag een auto met twee zijspiegels.
Zuid-Afrika beschikt over een uitstekend wegennet. Het bestaat uit 84.000 km verharde wegen, waarvan 26.000 km nationale en provinciale snelwegen, die de verbinding vormen tussen de acht belangrijkste steden van het land. Een deel van de autowegen is tolweg. Naast de verharde ‘teerpaden’ beschikt het land ook over 163.000 km aan onverharde wegen. Vooral in afgelegen streken is een deel van die onverharde wegen tijdens zware regenval onbegaanbaar.
Openbaar vervoer
Zuid-Afrika beschikt over een uitgebreid busnetwerk waarmee alle bekende plaatsen met elkaar worden verbonden. Zoals de Greyhound/Citilyner die dagelijks rijdt met touringcars van Johannesburg naar Durban, Johannesburg/Nelspruit, Johannesburg/Kimberley, Johannesburg/Kaapstad en Johannesburg/Port Elizabeth. De Inter-Cape Ferreira Express Bus Service rijdt van Kaapstad naar Port Elizabeth via de luchthaven D. F. Malan. Op de terugweg van Port Elizabeth naar Kaapstad wordt een aantal steden langs de N2 aangedaan.
Het spoorwegnet bestrijkt heel Zuid-Afrika. Met de lange-afstandtreinen is het mogelijk tussen alle grote steden van het land te reizen. In de treinen voor de lange afstand zijn de eerste- en tweedeklaswagons voorzien van couchettes. Het gebruik daarvan is bij de prijs inbegrepen.
In Zuid-Afrika komen liefhebbers van reizen met stoomtreinen nog volop aan hun trek.
Rovos Rail rijdt met een prachtig gerestaureerde stoomtrein met maximaal 40 passagiers. Een vierdaagse ‘stoomsafari’ bestaat uit een 1.000 km lange tocht door het oostelijke deel van Transvaal langs natuurgebieden met een stop in een particulier wildreservaat.
Binnenlandse vluchten
De SAA verzorgt binnen de grenzen van Zuid-Afrika en Namibië regelmatige luchtverbindingen met Bloemfontein, Kaapstad, Durban, East London, George, Johannesburg, Kimberley, Port Elizabeth, Upington en Windhoek. Particuliere maatschappijen zoals Airlink, Comair, Giyani Airways, Link Airways, National Airlines, Phoenix, Safari Lines, Sax, Sun Air en Theron Airways voeren lijnvluchten uit naar vele plaatsen in Zuid-Afrika. Er zijn ook verbindingen met Sun City en Umtata.
Voor het binnenlands verkeer is SAA een alliantie aangegaan met South African Express Airways en South African Airlink. Samen met deze luchtvaartmaatschappijen verzorgt SAA 70 procent van het binnenlands vervoer. De SAA onderhoudt ook geregelde verbindingen met steden in de regionale landen zoals Malawi, Zimbabwe, Botswana en Mozambique. Passagiers die intercontinentaal met SAA vliegen kunnen gebruik maken van speciale tarieven voor binnenlandse en regionale vluchten.
Vervoer van/naar luchthaven
Op de meeste grote luchthavens zijn taxistandplaatsen en autoverhuurbedrijven aanwezig. Vanaf Johannesburg en Pretoria rijden regelmatig bussen naar Jan Smuts, van Kaapstad naar D.F. Malan en van Durban naar Louis Botha.
Praktische zaken
Douane en grensformaliteiten
Ingezetenen van de Benelux moeten in het bezit zijn van een geldig paspoort, maar zijn vrijgesteld van visumplicht. Mensen die Zuid-Afrika beroepshalve bezoeken hebben wel een visum nodig. Dit visum kan in Nederland en in België worden aangevraagd bij de Zuidafrikaanse Ambassade.
U moet als u het land binnenkomt, kunnen aantonen dat u over voldoende middelen beschikt om uw verblijf te betalen. Als u geen retourticket bezit, moet u kunnen aantonen dat u een ticket kunt kopen. U mag bij aankomst en vertrek 500 rand in uw bezit hebben.
Persoonlijke bezittingen en gebruikte artikelen die nodig zijn voor verblijf, sport, jacht of werk in Zuid-Afrika, mogen belastingvrij worden ingevoerd. Naast die persoonlijke bezittingen, zoals kleding en camera's, mag men nieuwe of gebruikte goederen tot een waarde van 200 Rand belastingvrij invoeren, plus 1 liter sterke drank, met inbegrip van likeur en brandewijn, 2 liter wijn, 50 mililiter parfum, 250 mililiter eau de toilette, 400 sigaretten, 50 sigaren en 250 gram tabak en medicijnen voor eigen gebruik. De invoer van drugs en pornografie is verboden.
Gezondheid
Zuid-Afrika kent geen nationale gezondheidszorg. Bezoekers moeten hun eigen medische kosten betalen. Artsen vindt u onder ‘Medical Practitioners’ of ‘Mediese Dokters’ in het telefoonboek. Dat geldt ook voor tandartsen of voor andere medische specialisten en apotheken. Opname in een ziekenhuis wordt via een verwijzing van een huisarts geregeld. In noodgevallen kunt u bellen of zich vervoegen bij de eerstehulppost van ieder algemeen ziekenhuis in de grote steden of ieder willekeurig ziekenhuis in kleine plaatsen.
Voor een reis uit Europa naar Zuid-Afrika zijn geen vaccinaties vereist. Reizigers die uit, door of via een gebied of (lucht)haven binnen de gele-koortszone in Afrika of Zuid-Amerika komen, moeten in het bezit zijn van een geldige internationale verklaring dat zij zijn ingeënt tegen gele koorts. Bij bezoeken aan de laagvlakten van Mpumalanga, Noord-Provincie, de Nationale Krugerwildtuin en KwaZulu Natal wordt sterk aangeraden vóór het vertrek naar deze gebieden malariapillen te slikken. Deze pillen zijn in Zuid-Afrika bij alle apotheken zonder recept verkrijgbaar.
Geldzaken
De Rand is de Zuidafrikaanse munteenheid. Een Rand is 100 cent. Er zijn oude en nieuwe bankbiljetten van 200, 100, 50, 20, 10, 1, 2 en 5 Rand in omloop. Er zijn munten van 1,2, 5, 20 en 50 cent. U mag bij aankomst en vertrek 500 Rand in uw bezit hebben.
Op de internationale luchthavens van Johannesburg, Durban en Kaapstad zijn banken gevestigd. Dag en nacht kunnen passagiers daar bovendien twee uur voor vertrek en twee uur na aankomst van een internationale vlucht gebruik maken van een speciale bankservice. In vakantieplaatsen zoals Durban kan bij bankloketten ook na sluitingstijden geld worden gewisseld.
Reischeques kunnen bij alle banken worden ingewisseld, mits de valuta waarin ze zijn uitgeschreven, in Zuid-Afrika wordt aangenomen. In sommige hotels en winkels kunt u ook met reischeques betalen. Er zijn in verschillende landen reischeques verkrijgbaar in de Rand.
Internationale creditcards met inbegrip van Visa, Mastercard, American Express en Diner's Club worden door de meeste bedrijven, reisbureaus, vervoersondernemingen en hotels in Zuid-Afrika geaccepteerd.
Tijdsverschil
De klok wordt in Zuid-Afrika niet verzet. De plaatselijke tijd ligt twee uur voor op de Greenwichtijd, één uur voor op de Middeneuropese wintertijd en zeven uur voor op de wintertijd in het oosten van de Verenigde Staten.
Johannesburg
Johannesburg is het economische hart van het zuidelijk Afrika. Naar Afrikaanse maatstaven is het een zeer moderne stad. De voormalige vrijheidsstrijder, president en Nobelprijswinnaar Nelson Mandela is in de wijk Soweto (South West Town) geboren.
Het Voortrekkersmonument is een indrukwekkend gedenkteken van de Grote trek van de Boeren tussen 1836 en 1840. Andere bezienswaardigheden zijn het Museum Africa, dat een eerlijke en objectieve visie laat zien op het woelige verleden van het land. Het zogenaamde Market Theater Complex is een ongewone verbintenis tussen kleine theaters, barretjes, galeries en een zondagse vlooienmarkt.
Wanneer je van Johannesburg naar het beroemde Kruger National Park rijdt is de Panoramaroute met zijn vele bezienswaardigheden een genot. God's Window, Blyde River Canyon en de Three Rondavels hebben bij veel reizigers het hart wat sneller doen kloppen. Pilgrim's Rest - een historisch goudzoekersdorpje - is een leuke tussenstop.
De beste actie om uit te vinden wat er op uitgaansgebied allemaal te ondernemen is, is het kopen van 'The Weekly Mail & Guardian'. Hierin vind je een overzicht van alle clubs, restaurantjes en andere plekken waar je geld kunt uitgeven.
Zuid-Afrika is een mooie en populaire surflocatie. De meeste surfers zullen ongetwijfeld gehoord hebben van Jeffrey's Bay, maar er zijn nog genoeg alternatieven waar je vrijwel ongestoord op je plank kunt staan, vooral aan de oost- en zuidkust. De beste tijd om te surfen in KwaZulu-Natal, Transkei en het zuidoosten van de Kaap is tussen april en juli.
Kaapstad
Toen Jan van Riebeeck in 1652 in de Kaapprovincie aanlegde kwamen de inheemse en de Europese culturen voor het eerst met elkaar in contact. Deze botsing van culturen en het importeren van slaven door de VOC zorgden ervoor dat het Kaapse schiereiland cultureel gezien de meeste verscheidenheid vertoont.
Ook in kunsthistorisch opzicht neemt het Kaapse schiereiland een eigen plaats in. De Kaaps-Hollandse bouwstijl werd er ontwikkeld en kwam daar tot volle bloei. De oudste Europese nederzettingen van Zuid-Afrika zijn in dit gebied te vinden en ze zijn geheel in tegenstelling met hun strakke en nieuwerwetse tegenhangers in de Transvaal of de Vrijstaat.
In het centrum van Kaapstad staat het imposante Kasteel de Goede Hoop. Het kasteel heeft tien meter hoge muren en vijf bastions, elk genoemd naar een titel van de prins van Oranje. Ook tegenwoordig is het kasteel nog in gebruik als militair hoofdkwartier. Tevens huisvest het een militair en maritiem museum.
Wanneer u Kaapstad bezoekt, kunt u de imposante Tafelberg (1.086 m) niet missen. Het is een afgevlakt, 1.000 m hoog blok van gelaagd zandsteen. Voor de inwoners van Kaapstad is het een symbool dat hen na aan het hart ligt. De kabelbaan vervoert per dag gemiddeld 1.500 personen naar de top. Voor de gene die over voldoende doorzettingsvermogen beschikken is het ook mogelijk om te voet de berg op te gaan. Er zijn honderden wegen die naar de top leiden.
Op de oostelijke helling van de Tafelberg liggen bij Kirstenbosch de Nationale Botanische Tuinen. Hier kan men genieten van de bloemenpracht van dit deel van Afrika. Er worden zo’n 10.000 soorten gekwekt in een tuincomplex van 560 ha.
Tijdens een verblijf in Kaapstad, mag een bezoek aan Kaap de Goede Hoop natuurlijk niet ontbreken. Op weg naar het meest zuidwestelijke puntje van Zuid-Afrika komt u door het natuurreservaat Kaap de Goede Hoop. De belangrijkste attractie is de Cape Point vuurtoren. De eerste vuurtoren werd gebouwd in 1857, maar in 1911 werd een modernere iets dichter bij het water gebouwd. Een grote toeristenattractie van Kaapstad is de Victoria & Alfred Waterfront. Gelegen aan het havenfront van de stad zijn hier talloze winkels, restaurants, vooral visrestaurants, een scheepvaartmuseum, bioscoop en markten gevestigd.